commodore.gen.tr

Bir commodore'un tuşuna bastığınızda veya bir amiga'nın disket sesini duyduğunuzda hissettiğiniz o duygu varya işte bana o duyguyu siyah beyaz yayınlanan çizgi romanlar yaşatır.

Düzenli olarak ilk kez çizgi roman okumaya Fantastik Dörtlü ve Kaptan Amerika yayınlandığında başladım. X Men'i, Avengers'ı, Demir Adam'ı veya Thor'u bunların yanısıra çoğunluğun berbat bir Fantastik Dörtlü uyarlamasından tanıdığı ama gerçekte karanlık uzayı gücüyle değil şovalye yüreğiyle aydınlatan Gümüş Kayakçı'yı. Evde eski bir sayıyı açmam bile beni o çizgi romanı satın aldığım zamana göndermeye yeter.

O dönem çoğunluk İtalyan çizgi romanlarını takip ederken ben daha büyük hayaller sundukları için Amerikan daha doğrusu Marvel hayranıydım. Çünkü Marvel İtalyanlar gibi muhteşem bir adam ve komik kankası hikayeleri veya diğer Amerikan şirketi DC gibi sınırsız güçte kahramanlar ve düşmanları hikayeleri anlatmazdı.

Hikayeleri, zaafları, mücadeleleri. Sıradan insanların süper güç kazanmış haliydi Marvel'in karakterleri. Gider kostümü içinde ölümüne savaşır, kazanır ama evine döndüğünde sevgilisinden ayrılırdı. Bir soygunu önler ama işinden atıldığı için aç kalırdı. Dertleri, sorunları bizimkiler gibiydi. X Men'de ayrımcılığa uğrayanları görürdünüz, Fantastik Dörtlü'de fazla çalışmaktan ailesini ihmal eden bir adamı. bu karakteleri kendinizde görmesenizde ya bir arkadaşınız yada bir komşunuzu hatırlatırdı.

O koca dünyanın ardından büyük bir şirket ve pek çok çalışanı olsada kahramanların çoğunu tasarlayan, Marvel'a yön veren biri vardı. Stan Lee.

Kimdir Stan Lee. Bir çizgi roman emekçisi veya çizgi roman şirketi yöneticisi. Kısacası böyle tanımlayabiliriz.

Çizgi romanla çok bağınız olmasada illaki izlediğiniz Hulk, Demir Adam, İntikamcılar, Kaptan Amerika, Örümcek Adam, X men filmleri ve diğer Marvel filmlerinde sürekli kısa bir rolle çıkan yaşlı bir adam varya oradan hatırlarsınız.

Bana göre ise içine girmekten, okumaktan keyif aldığım o dünyaları tasarlayan adam. Örnek alabileceğim karakterleri yazan adam. Uçmanın, telepatinin, yıldızlar arası yolculuğun sıradan olduğu bir dünyayı sıradan dertleri olan insanlar üstünde kurgulayan adam.

İşte bu adam bugün vefat etmiş.

Hoşçakal Stan Lee....

Hayal gücümle gördüğüm o kahramanlar, o imkansız yerler ve o efsanevi mücadeler için teşekkür ederim.

allah rahmet eylesin faydalı insanlar teker teker gidiyor bu dünyadan

Çok üzücü bir haber. Artık eserleri ile yaşayacak. Son olarak Sony'nin jestiyle Venom'da 'cameo appearance' olarak görünce sevinmiştim. Huzur içinde yatsın, toprağı bol olsun...

Böyle analım rahmetliyi.

Embed edince oynatmıyor : https://www.youtube.com/watch?v=HnByuUqMeko (https://www.youtube.com/watch?v=HnByuUqMeko)

Toprağı bol olsun. :(


https olmayacak

HnByuUqMeko

Işıklar içinde yatsın. Dunyamıza renk kattı kendide umarım öteki dunyada renkli bir alemde yaşar :(

Topragı bol olsun.

RIP Stan Lee. May the light shine upon you in heaven.

Dünya nufusunun önemli bir kısmının hayatına renk kattığın için teşekkürler Stan Lee.   Siyah beyaz örümcek adam albümlerini kitapçıdan alırken o zamanlar ismini bilmiyordum. Ama özel biri olduğun yarattığın karakterler ve hikayelerden  belli oluyordu. Huzur içinde yat.

Allah rahmet eylesin.

Bu 'Örümcek Adam'ları 'B Yayınları' basıyordu. 'Siyah-beyaz' çizgi-roman bende sanki 'siyah-beyaz' fotoğraflardaki gibi bir sanatsallık ve minimalizm etkisi uyandırıyor. Renkli çizgi romanlarda bu hissi alamıyorum. Ayrıca renkli çizgi romanların çoğunda çizim kalitesi çok baştan savma, karakterler ve mekanlar vasat geliyor bana.

eskilerin tadı yok :( dijital çıktı mertlik bozuldu

Saman kağıda basılmış siyah beyaz çizgi romanları seviyorum. Renkli kuşe kağıt çizgi romanları hiç sevemedim. Renk karmaşası ve sadelikten uzak çizimler beni yoruyor.

Bilka uzun zaman Örümcek Adam'la Supermen'i yayınladı fakat çizim kaliteleri çok iyi değildi. Bildiğim kadarıyla orjinalin üstüne aydınger kağıdıyla kopyalalıyorlardı. Bu yöntem bazı sayılarda iyi çalışılmışken bazı sayılarda fena halde göze çarpardı.

Örümcek 100. sayıyı geçtikten sonra ise bu yöntemden vaz geçmiş olmalılar ki sayfalar daha çok renkli sayfaların siyah beyaz fotokopisi gibiydi. O halide hoşuma gitmişti.

Bunun yanısıra birde çevirileri varki...

Fantastik Dörtlü'yü Muhteşem Dörtlü diye çevirmelerini anlarımda Punisher'ı neden Mavi Kaplan olarak çevirdiklerini hiç anlamadım.

Zannederim çeviriyi yapanlar çizgi roman ve Marvel Evreni'ne hakim değillerdi. İş olarak yapıp bitirmeyi amaçladıklarını düşünmüştüm.

Orjinalleri renkli olsada çizim teknikleri sebebiyle siyah beyaz halleride güzeldi. Sayfalar her ikisindede saman kağıttı.

Zaman konusunda yanılabilirim ama 90 yıllarda çizimler ve dergi kağıt kaliteleri değişmeye başladı. Daha fazla ayrıntı ve renk önceki dönemin az renkli sade sayfalarını yoketti.

Hala çizgi roman dükkanlarına gittiğimde saman kağıtlı olanlara alıcı gözle bakarım. Onlarla çizgi romanı sevdiğimden midir nedir renkliler banada hiç sıcak gelmez.

B yayınları'nındı doğru diyorsunuz. Bir de  şehirler arası  otobüs terminallerindeki  büfelerde  bulduğumda  o yolculuk ne keyifli geçiyordu ya.